معرفی”انسان از تنگنای بدن تا فراخنای قرب الهی”
به راستی ما برای کدام انسان برنامه ریزی می کنیم؟! آیا تعریفی که از انسان برای خود کرده ایم، با همه ی واقعیت انسان تطبیق دارد؟! آیا ممکن است ابعادای از آن را نادیده گرفته باشیم و در نتیجه انسان را ناقص تعریف کنیم و برای بعضی از ابعاد انسان ها برنامه ریزی نکنیم و به همان اندازه در نظام تعلیم و تربیت در جامعه دچار بحران شویم؟!
باید از خود بپرسیم تعریفی که ما از انسان داریم مطابق با کدام یک از تعاریف انسان شناسیِ موجود در دنیا است
مطابق با انسانی است که مکتب لیبرالیسم معرفی می کند؟!یا مطابق با انسانی است که مکتب مارکسیسم معرفی می نماید؟!
یا انسان مورد نظر ما انسانی است که روانشناسی می شناسد،یا انسان آیین هایی مثل بودا است
راه کاری که معلوم می کند انسان مورد نظر ما در تعلیم و تربیت و اقتصاد و… انسانی است،که مکتب اسلام معرفی می نماید چیست؟
این ها سؤالاتی است که نویسنده سعی دارد در ابتدای بحث مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد،تا معلوم شود ریشه ی بحران در نظام تربیتی،اقوام مختلف،در غفلت از جایگاه حقیقی انسان است