مهمترین کاری که دشمن میخواهد بکند تصویرسازی غلط از وضع کشور است؛

نه فقط برای اغوای افکار عمومی دنیا، بلکه حتی برای اغوای افکار عمومی داخل خود کشور با تصویرسازی غلط سعی می‌کنند افکار ملت ایران را منحرف کنند

• هم تصویر غلط دربارۀ ایران
• هم تصویر غلط درباره خودشان
• هم تصویر غلط درباره اوضاع منطقه

بنا بر بیانات رهبر معظم انقلاب امام خامنه‌ای در ماههای اخیر مهمترین و اصلی‌ترین برنامه کنونی دشمن، تصویرسازی غلط از وضعیت ایران و جهان در افکار عمومی است.

هدف دشمن از این برنامه ایجاد تصویری سیاه و تاریک و ناامیدکننده از وضعیت جمهوری اسلامی و در مقابل ساختن تصویری سفید و روشن و آرمانی از وضعیت کشورهای توسعه یافته خصوصاً ایالات متحده آمریکاست تا در نتیجه این تصویر سازی مردم برای خروج از وضعیت نابسامان خود به سمت توسعه یافتگی به سبک کشورهای غربی حرکت کرده و به دلیل نبود ثروت و تکنولوژی لازم برای توسعه یافتگی مجبور شوند به یکی از مراکز قدرت و ثروت مخصوصاً ایالات متحده آمریکا وابسته شوند.

این مسئله بدین معناست که دشمنان جمهوری اسلامی استقلال جمهوری اسلامی را هدف قرار داده و می‌خواهند از جمهوری اسلامی ایران شهروندی مطیع در دهکده جهانی بسازند و ایران اسلامی را در هاضمه استکبار جهانی دچار استحاله کنند.

برای مقابله با این چالش فکری، ضروری است که صرفاً با استفاده از منابع آماری پذیرفته در نزد جامعه بین الملل کارنامه چهل ساله انقلاب اسلامی را با کارنامه رژیم گذشته و کارنامه کشورهای دیگر دنیا به ویژه کشورهای به ظاهر توسعه یافته مقایسه کنیم تا نادرستی تصویری که رسانه‌های بین المللی در جنگ روانی علیه انقلاب اسلامی ایران ساخته و پرداخته‌اند بیش از پیشآشکار شود.

قرآن کریم نیز در بحث با اهل کتاب به کتب تحریف شده آنان استناد و حقانیت پیامبر اکرم را ثابت کرده است.

این بدان معنا نیست که قرآن همه مطالب این کتابهای تحریف شده را قبول داشته و آنها را تماماً صحیح بداند؛

بر این مبنا رجوع به شاخصه‌های بین المللی در ارزیابی پیشرفت جمهوری اسلامی، به هیچ عنوان تاییدکننده شاخص‌های توسعهٔ جهانی برای ارزیابی میزان توسعه یافتگی کشورها نیست

توجه به این شاخص‌ها و استفاده از آنها صرفاً به علت مقبولیتشان در افکار عمومی جامعه جهانی است.

شاخصه‌های توسعه جهانی (WDI) کشورهای دنیا را صرفاً بر پایه مفاهیم اقتصادی ارزیابی کرده و محور توسعه یافتگی کشورها را افزایش تولید ناخالص داخلی (GDP) و افزایش درآمد ناخالص ملی (GNI)) قرار می‌دهند؛

به این معنا که اگر بخش‌های مختلف یک کشور اعم از آموزش، فرهنگ، سیاست خارجی سیاست داخلی قدرت نظامی و سایر حوزه‌ها در خدمت افزایش تولید ناخالص ملی قرار بگیرد آن کشور در مسیر توسعه یافتگی قرار گرفته است.

شاخص توسعه انسانی (HDI) نیز که توسط سازمان ملل برای ارزیابی رفاه جوامع در نظر گرفته می‌شود، فقط سرانه درآمد ناخالص ملی بدون توجه به نحوه توزیع آن و تعداد سال‌های تحصیلی و امید به زندگی را تعیین کننده رفاه افراد تلقی میکند.

محوریت دادن تنظیم روابط گوناگون فرهنگی و سیاسی و امنیتی کشور با اقتصاد و توجه نکردن به مسائل مهمی همچون عدالت، خانواده، اخلاق و معنویت در ارزیابی رفاه جوامع به هیچ عنوان با آرمانهای انقلاب اسلامی تطابق نداشته و تاکنون نیز از پایگاه همین محاسبات غلط بلایا و خسارات جبران‌ناپذیری را در جوامع غربی به بار آورده است.

• افزایش روزافزون فاصله طبقاتی
• از بین رفتن نهاد خانواده
• رشد فزاینده آمار طلاق
• گسترش درخور توجه ارتکاب جرایم
• افزایش بی‌حد و حصر فحشا و فساد و آزار جنسی زنان
• افزایش جمعیت زیر خط فقر
• گسترش بی‌خانمانی

و بسیاری از معضلات ،دیگر نتیجه دستگاه محاسباتی غلط و سودجویانه سرمایه‌داری در کشورهای توسعه یافته است.

توسعه منهای عدالت و معنویت، به هیچ عنوان، پیشرفت مطلوب جمهوری اسلامی ایران نیست.

اما در مقابل جمهوری اسلامی با آرمان های الهی و انسانی نه فقط در پی رفع فاصله طبقاتی و گسترش رفاه برای مردم است بلکه به دنبال احیای کرامت ذاتی انسانهاست.

در کتاب صعود چهل ساله که ثمره تلاش نزدیک به ۷۰ نفر از نخبگان حوزوی و دانشگاهی و مطالعه بیش از ۳۰ هزار ساعت است تلاش شده است میزان دستیابی جمهوری اسلامی ایران به آرمانهایی از قبیل:

• عدالت
• استقلال
• معنویت
• آزادی
• کرامت زن
• مردم سالاری دینی
• گسترش رفاه عمومی و…

را با استفاده از نزدیکترین و متناسب ترین شاخصه‌های بین‌المللی به آرمانهای انقلاب اسلامی، بررسی شود.

ارجاعات این کتاب به معتبرترین منابع بین المللی نظیر:

• داده‌‌های اطلاعاتی سازمان ملل
• بانک جهانی
• سازمان جهانی غذا و کشاورزی
• سازمان جهانی سلامت
• دفتر برنامه توسعه ملل متحد
• و دیگر مراجع آماری جهانی

مستندشده است.

ذکر این نکته لازم است که بیان دستاوردهای انقلاب، بدین معنا نیست که جمهوری اسلامی در این ۴۰ سال خالی از اشکال بوده است؛ بلکه بدان معناست که در مسیر پیشرفت قرار داشته و به آرمان‌های خود نزدیک‌تر شده است؛

هرچند که در برهه‌هایی از زمان سرعت حرکتش کند شده است که در فصل آخر کتاب به اختصار به دلایل آن نیز اشاره شده است.

فهرست مطالب صعود چهل ساله

صعود چهل ساله شامل ۹ فصل  است که در ادامه به جزئیات هرکدام از فصول اشاره شده است:

• اول: استقلال (از وابــستگی دوران پــهلوی تـا اســتقلال ایـــران اسلامی، استقلال در کشورهای دنیا)
• دوم: گسترش عدالت اجتماعی (نابرابری، فقر)
• سوم: گسترش برخورداری‌های عمومی (امنیت غذایی، آموزش مناسب، بهداشت، دسترسی به آب، دسترسی به برق، دسترسی به سوخت، دسترسی به وسایل ارتباطی، شاخصه توسعه انسانی)
• چهارم: عزت و اقتدار (اقتدار امنیتی، اقتدار نظامی، اقتدار منطقه‌‌ای)
• پنجم: پیشرفت های زیرساختی (حوزه حمل و نقل، علم و فناوری)
• ششم: پیشرفت صنعتی (انرژی، صنعت)
• هفتم: پیشرفت در معنویت (معنویت در دوران پهلوی، معنویت در جمهوری اسلامی، تأثیر جمهوری اسلامی بر معنویت دنیا، بحران معنویت در غرب)
• هشتم: کرامت زن (زن در نگاه سران ایران، بررسی وضعیت زنان، کرامت زن در غرب)
• نهم: آزادی و مردم سالاری (آزادی و مردم سالاری، آزادی و مردم سالاری در انقلاب اسلامی، نقد شاخص های آزادی در غرب)

پیشرفت ها و دستاوردهای ایران اسلامی در چهار دهه گذشته بنابر آمارهای بین المللی نشانگر موفقیت‌های جمهوری اسلامی علیرغم همه مشکلات و کمبودهاست

مقدمه ویرایش دوم صعود چهل ساله

بعد از چاپ کتاب صعود ۴۰ ساله در چهل سالگی انقلاب و در پی استقبال عموم مردم عزیز، خصوصاً نخبگان از این اثر و نیز به واسطه اصرار اساتید دانشگاه و نخبگان مبنی بر به روزرسانی آمارها، جمع بندی بر آن شد که کتاب، علاوه بر به روز شدن آمار با افزودن گسترده مطالب همراه شود.

در این دوران ۳ ساله نویسندگان کتاب تا به امروز در بیش از ۲۵۰ جلسه نقد وحدود ۱۵۰۰ جلسه ارائه فقط و فقط در جمع نخبگان کشور و سایر کشورهای جهان از جمله کانادا ،آلمان، فرانسه، هلند، ایتالیا ،هند، لبنان، عراق، پاکستان، نیجریه و… برای بیان دستاوردهای نظام حضور داشته‌اند که در این جلسات طبیعتاً به بسیاری از سؤالات در زمینه نقد کتاب صعود ۴۰ ساله پاسخ دادهشده است.

برخی از انتقادات وارده به کتاب صعود ۴۰ ساله

در اینجا به مهمترین و پرتکرارترین سؤالات و انتقادات درباره کتاب صعود ۴۰ ساله پاسخی کوتاه خواهیم داد:

استناد به آمارهای بین المللی نشان از قبول آن شاخصه‌ها و افتادن در دام تفکر غرب است.

استناد به آمارهای بین‌المللی آنجایی خطرناک است که انسان بدون مبنای دینی و بدون شناخت انقلابی پا در چنین عرصه‌ای بگذارد.

نویسنده این کتاب پیش از نوشتن صعود ۴۰ ساله، کتاب نقدی علمی بر سند ۲۰۳۰ را نوشته که نشان از آشنایی و بدبینی به سازمان‌های بین المللی دارد.

اما نکته بسیار مهم آن است که فهرست این پیشرفت‌ها تماماً از بیانات رهبر حکیم انقلاب استخراج شده است و فقط اثبات آن مطالب با رجوع به سایت‌های بین المللی صورت گرفته است.

چند روز بعد از چاپ این کتاب بیانیه گام دوم انقلاب از سوی رهبر انقلاب صادر شد که در بخش برکات بزرگ انقلاب اسلامی با استناد به مجامع بین المللی دستاوردهای ۴۰ ساله را ثابت می فرمایند.

نویسندگان کتاب صعود ۴۰ ساله ظاهراً ایران را بدون حتی یک عیب کوچک می‌بینند زیرا در کتاب کوچکترین اشاره‌ای به مشکلات نشده است

همان طور که در مقدمه سال ۹۷ کتاب صعود ۴۰ ساله نیز آمده بود، دشمن به دنبال القاء این مطلب است که نظام ناکارآمد بوده و به سیاه نمایی عجیب دست زده است پس لازم است – برای شکستن این تصویرسازی غلط – به برخی از دستاوردهای جمهوری اسلامی اشاره شود در مقدمه کتاب نیز این گونه آمده بود:

«ذکر این نکته لازم است که بیان دستاوردهای انقلاب بدین معنا نیست که جمهوری اسلامی در این چهل سال خالی از اشکال بوده است بلکه بدان معناست که در مسیر پیشرفت قرار داشته و به آرمانهای خود نزدیک تر شده است. هرچند که در برهه ای از زمان سرعت حرکتش کندشده است.»

اگر در کتاب ادعا شده بود که تمام شاخصه‌ها بررسی شده و ایرادی به دست نیامده فرمایش منتقدین صحیح و به جا بود در حالی که در جای جای کتاب تأکید شده است که ما فقط در حال بیان دستاوردها هستیم و همان طور که از نام کتاب و نیز توضیح نام مشخص است هدف نویسنده بیان علمی دستاوردهای نظام بوده است و نه شرح چرایی ایرادها.

نام کتاب «صعود ۴۰ ساله و توضیح زیر تیتر مروری بر دستاوردهای چهل ساله انقلاب اسلامی، بر اساس آمارهای بین المللی البته در ویراستاری جدید پیش از ورود به بحث دستاوردها، فصلی با عنوان علل عدم تحقق کامل آرمان‌ها آمده که به ایرادهای کشور خصوصاً در بحث اقتصادی پرداخته است.

آمارهای کتاب صعود ۴۰ ساله فقط تا جایی است که ایران پیشرفت داشته و چون در این چند سال اخیر وضع کشور مناسب نبوده، آمارهای جدید نیامده است

آمارها غالبا به روز بوده و فقط برخی از مراجع بین المللی، آمارها را با چند سال تا خیر ارائه میکنند

در کتاب صعود ۴۰ ساله آخرین و بروزترین آمارها بیان شدهاست

کتاب صعود ۴۰ ساله در پی اثبات این مطلب است که ایران در این ۴۰ سال پیشرفت کرده است در حالی که هر که بود پیشرفت می‌کرد، مثلاً اثبات افزایش جاده روستایی؛ اتومبیل؛ کلاس و دانشجو و کتابخانه و سد و گاوداری و مرغداری و تولید برق و محصولات پتروشیمی و صادرات و غیره از اساس باطل و غیر قابل استناد است زیرا میتوان ادعا کرد که این رشد نتیجه پیشرفت علمی و تکنولوژیکی جهانی بوده است برای مثال افزایش میزان ریل گذاری یا مشترکین تلفن ثابت در دوره ای که با بیل و کلنگ و سیم مسی این خدمات انجام میشده با دوره ای که بیل مکانیکی و فیبر نوری اختراع شده قابل مقایسه نیست.

اگر در این کتاب فقط به تعداد جادهها و بیمارستانها و مدارس و… اکتفا میشد حق با منتقدین بود

در حالی که در کتاب به رتبه بندی و مقایسه با کشورها پرداخته است

مگر میشود در شاخصه‌ای مانند امید به زندگی در ۴۰ سال پیش از همه کشورهای منطقه شوروی و همه کشورهای وابسته اش و نیز از تمام کشورهای آمریکای لاتین و… پایین تر باشیم و امروز از همه آنان بالاتر، آن وقت بگوییم باید در این ۴۰ سال پیشرفت میکردیم

مگر کشورهای دیگر پیشرفت نمی کردند؟

این مطلب مثل آن است که شخصی در یک کلاس ۴۰ نفره در ترم اول رتبه ۳۵ کلاس را به دست آورد و در ترم بعدی نفر سوم کلاس شود؛ آن وقت همه به او بگویند که طبیعی بود باید در یک ترم پیشرفت میکردی! و او خواهد گفت: مگر بقیه درس نمیخواندند؟ مگر آنان پیشرفت نمیکردند؟ بلکه پیشرفت بسیار بالاتر از آنان بوده است.

پیشرفتهای جمهوری اسلامی را باید در شرایطی سنجید که بحرانهای مختلف داخلی و خارجی در کشور بوده است که در بحث علل عدم تحقق کامل اهداف انقلاب» آمده است.

کتاب صعود ۴۰ ساله از یک پژوهش علمی خارج شده و مانند یک روزنامه است زیرا به جای آنکه صرفاً به منابع آماری استناد کند، گاه، تنها به بریده جراید و مقالات غیر پژوهشی اتکا کرده است.

خیر این گونه نیست و کتاب به معتبرترین منابع آماری بین المللی استناد کرده است و فقط گاه برای مثال و نمونه به مصادیق یا سایت‌های کشورهای مورد نظر اشاره‌ای گذرا شده است.

با روش نگارش کتاب صعود ۴۰ ساله تنها در چند ساعت و مبتنی بر شناخته شده ترین شاخص ها می توان کتاب دیگری را در تقابل با «صعود ۴۰ ساله» به رشته تحریر درآورد.

این مطلب مانند آن است که شخصی بعد از دیدن کتاب الغدیر که اثبات شیعه از منابع اهل سنت است بگوید که به آسانی میتوان روایاتی از کتب اهل سنت پیدا کرد که در فضیلت شیعه نیست.

یا بعد از دیدن خاطره ای از دربار پهلوی که انتقادی به شاه کرده است بگوید: میتوان کتابی از خاطرات دربار نوشت که بسیار شاه را ستوده اند

مگر کسی ادعا کرده است که تمام مجامع بین المللی از ما تعریف و تمجید کرده اند؟ ادعای کتاب صعود چهل ساله این است که حتی مجامع بین المللی که غالباً دشمن ما هستند به پیشرفت‌های جمهوری اسلامی اعتراف میکنند.

در پایان لازم است از همه بزرگوارانی که چه در پژوهشهای جدید و چه در ارسال نظرات ما را کمک کرده اند صمیمانه تشکر نماییم.

ضرورت درج نظر درباره این کتاب