معرفی فقه عزا و زیارت اهلبیت

در کتاب فقه عزا و زیارت اهلبیت، نخست از اصل عزاداری اباعبدالله بحث کرده‌ایم.

ثابت کرده‌ایم که عزاداری این امام معصوم از مصادیق «وَذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّهِ» است و همچنین مصداق عینی روایات آمر به احیای امر ولایت می‌باشد.

گفته‌ایم که اصل اقامه عزا، واجب کفایی است.

در فصل بعدی به اصل زیارت امام حسین(ع) پرداخته‌ایم؛ اینکه می‌گوییم اصول فقه از خلأهایی رنج می‌برد و منطق استنباط ضعیف است، مبالغه نیست.

سه روایت با عبارت «فریضه» درباره زیارت امام حسین(ع) وارد شده است که حمل این واژه به مستحب بسیاردشوار است.

یا عباراتی مانند «الحسره یوم الحسره» و «نقص در ایمان» برای تارک زیارت ایشان عباراتی نیست که حمل بر استحباب شوند و روایات دیگری که دلالت بر الزام دارند.

بحث درباره محتوای عزاداری‌ها

از دیگر بحث‌ها در این کتاب محتوای عزاداری‌ها است که به انحرافات در این عرصه پرداخته شده است؛ مانند غلوّ در مقامات اهل بیت(ع).

همچنین در مورد سبک‌های مداحی‌ها گفتیم که تقلید از هر آهنگ باطلی حرام است؛ نظیر تقلید از آهنگ برخی گروه های انحرافی.

از این رو است که ثابت کرده‌ایم زیارت امام حسین(ع) حداقل یک بار در عمر برای هرشخصی واجب است.

پرهیز از رفتارهای نامتعارف در عزاداری اهبلیت

نویسنده، فصل پایانی فقه عزا و زیارت اهلبیت را درباره رفتارهای نامتعارف و جزع و لطم در عزای امام حسین(ع) توصیف کرد، و فرمود:

حکم  اولیه تمام رفتارهای افراطی مانند قمه‌زنی حرام است نه اینکه از باب حکم ثانویه باشد.

همچنین جزع شدید حتی درباره اهلبیت(ع) نیز حرمت دارد و ادلّه صریحی بر این مطلب وجود دارد.

مانند روایتی که امام صادق(ع) فرمود کسی که برای ما اهلبیت، جزع و لطم کند، جایگاهش در آتش است.

اما جزع غیرشدید اگرچه برای غیر اهل بیت، کراهت دارد اما در مورد اهلبیت مستحب است.

ضرورت درج نظر درباره این محصول

چنانچه این کتاب را خریداری نمودید و یا قبلا از آن استفاده کرده‌اید، می‌توانید با درج نظرات خود در بخش دیدگاه‌های همین سایت، سایر طلاب و دانشجویان را در تهیه این محصول راهنمایی فرمایید.

بی تردید نظرات شما راهگشای طلاب حوزه های علمیه خواهد بود.